ေဆးခန္းကို လူနာတစ္ေယာက္ ေရးၾကီးသုတ္ျပာ ေျပးလာျပီး
"ဆရာ..ဆရာ.. ကြ်န္ေတာ့္ကို ကယ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ဓာတ္ဆီ မွားေသာက္မိလို႔" လို႔ ေျပာေတာ့ ဆရာ၀န္က " ကိစၥမရွိဘူး။ ဒီရက္အေတာအတြင္း ခင္ဗ်ား ေဆးလိပ္မေသာက္နဲ႔" လို႔ ျပန္ေျဖသတဲ့။
ေကာင္မေလး ။ျဖည္းျဖည္းေမာင္းပါဟာ ငါေႀကာက္လာျပီ၊
ေကာင္ေလး ။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္၊
ေကာင္မေလး ။မေကာင္းပါဘူး ငါတကယ္ေႀကာက္လာျပီ၊
ေကာင္ေလး ။အဲဒါဆိုရင္ ငါကိုခ်စ္တယ္ လို႔ေျပာ၊
ေကာင္မေလး ။အင္း ငါ နင္႔ကို ခ်စ္တယ္။ အရွိန္ေရွာ႔ေတာ႔ေနာ္၊
ေကာင္ေလး ။အခု ငါ႔ကို ေနာက္ ကေန ခပ္တင္းတင္း ဖက္ထားေပး
ေကာင္မေလးက ေနာက္မွ ႀကင္နာမွု မ်ားျဖင္႔ဖက္လိုက္ သည္။
ေကာင္ေလး ။ နင္ ငါ႔ဦးထုပ္ ကို ယူေဆာင္း လိုက္ပါလား၊ ငါ အဲဒီဟာ ႀကီး ေဆာင္းရတာ ယားလာျပီ...
ေနာက္ေန႔သတင္းစာထဲတြင္ ေမာ္ေတာ္ဆိုက္ကယ္တစ္စီး ဘရိတ္မေကာင္းမွု ေႀကာင္႔ အေဆာက္အဦထဲ သို႔ဝင္ တိုက္မိေႀကာင္း၊ ထိုဆိုက္ကယ္ေပၚတြင္ လူႏွစ္ဦး ပါရွိေႀကာင္း၊ သို႔ေသာ္ တစ္ဦး သာ အသက္ရွင္ က်န္ရွိ ေႀကာင္း ပါ လာသည္။
အမွန္မွာ လမ္းတစ္ဝက္ကတည္းက ေကာင္ေလးသည္ ဘရိတ္ေပါက္ေနသည္ ကို သိေပသည္၊ သို႔ေသာ္
သူ႔ေကာင္မေလး အားမသိေစခ်င္ခဲ႔၊ ထို႔အျပင္ ေကာင္မေလး ထံမွ ခ်စ္တယ္ ဟူေသာ စကား နွင္႔ ယုယ မွု မ်ားကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ခံယူ သြားကာ မိမိေသခဲ႔လွၽင္ပင္ေကာင္မေလး အသက္ရွင္ႏိုင္ရန္ု ေကာင္မေလး အား သူ႔ဦးထုပ္ကို ေဆာင္းေစခဲ႔သည္။
ဒီ၀တၳဳေလးကို forward ေမးလ္က ရတာပါ..ေကာင္ေလးက အဲဒီလို အနစ္နာခံၿပီး ခ်စ္တတ္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပမလားလို႔ ေတြးေနမိတာ။ က်ေတာ္ကေတာ့ မယံုဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးေတြကသာ ခ်စ္တတ္ၾကတာ၊ အနစ္နာခံတတ္ၾကတာ၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူအတြက္ဆို ဘာမဆိုရင္ဆိုင္ရဲၾကတာ။ ေကာင္ေလးေတြကေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူးထင္တာပဲ။ ဖတ္လို႔ေတာ့ေကာင္းပါတယ္။ အျပင္မွာလဲ အဲဒီအတိုင္းသာဆို ေကာင္မေလးေတြ ေတာ္ေတာ္လြမ္းအားေကာင္းမွာပဲေနာ္..
တြယ္တာျမတ္ႏိုး
တိတ္တခိုးနဲ ့
ခ်စ္ႀကိဳးရစ္ပတ္
ခ်ည္ႏႊယ္ယွက္လို ့
ေလးနက္စြာနဲ ့
ခ်စ္မိၿပီခ်စ္သူ....
ညေလးငယ္ ...
အရာရာ ......
မေန႕တေန႕ကလိုပဲ
၂၇
ကိုယ္မွားတယ္
၂၇
ကိုယ္မွန္တယ္
၂၇
မင္းမွားတယ္
၂၇
မင္းမွန္တယ္
၂၇
မေမ႕ဘူး
၂၇
လံုး၀ မေမ႕ဘူး
၂၇
ဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႕ဘူး
၂၇
လြန္ခဲ႕ၿပီ
၂၇
လြမ္းတယ္
၂၇
က်န္ခဲ႕ၿပီ ။ ဒါေပမဲ႕
၂၇
ငါ႕ရင္ထဲ က်န္ေနဦးမဲ႕ .... အၿမဲတမ္း
၂၇ ။
ခိုးမွဳက်ဴးလြန္ေသာ သူခိုးတစ္ေယာက္ကို တရားသူႀကီးက ေမးခြန္းမ်ား ေမးေနေလသည္။
တရားသူႀကီး။ ။ မင္း ပစၥည္းခိုးတယ္ဆိုတာကို ၀န္ခံတယ္မဟုတ္လား?
သူခိုး။ ။၀န္မခံပါဘူး
တရားသူႀကီး။ ။ ဘာလို႔၀န္မခံတာလဲ။ မင္းခိုးတယ္ဆိုတာကို ျမင္တဲ့ မ်က္ျမင္သက္ေသ ၃ ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္။
သူခိုး။ ။ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ ခိုးတာကို မျမင္တဲ့ သက္ေသ ၁၀၀ ေလာက္ရွိတယ္ဆိုရင္ေကာ။
တရားသူႀကီး။ ။ ေဟ!
ေငြေၾကးအေျမာက္အျမားစုမိေနေသာ လူတစ္ဦးသည္ မိမိေသဆံုးခ်ိန္တြင္ အဆိုပါေငြေၾကးမ်ားကို မိမိႏွင့္အတူ တစ္ပါတည္း ယူေဆာင္သြားလိုေသာ ဆႏၵျပင္းျပလွ်က္ရွိရာ ေရွ႕ေနတစ္ဦးႏွင့္ တိုင္ပင္ေလသည္။
အမ်ိဳးသား။ ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေငြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစုမိထားတယ္ဗ်။ အဲဒီေငြေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေသရင္ တစ္ပါတည္း ယူသြားခ်င္ တယ္ဗ်ာ။
ေရွ႕ေန။ ။ေၾသာ္..အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာေဆာင္ရြက္ေပးရမလဲ?
အမ်ိဳးသား။ ။ ေငြေတြကို တစ္ခါတည္း ယူေဆာင္သြားလို႔ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္သင့္လဲဆိုတာ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့ကို အႀကံေပးပါ။
ေရွ႕ေန။ ။ အင္း..ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ.. ခင္ဗ်ားေငြေတြကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပးလိုက္။ ကၽြန္ေတာ္ဘဏ္မွာ သြားအပ္လိုက္မယ္။ ဘဏ္က လက္ခံျဖတ္ပိုင္း ခင္ဗ်ားကိုေပးလိုက္မယ္။ အဲဒီျဖတ္ပိုင္းကို ခင္ဗ်ားေသရင္ တစ္ပါတည္း ယူသြားလိုက္ေပါ့။
အမ်ိဳးသား။ ။ ဗ်ာ!
ကိုယ္တိုင္ကမေရးတတ္ေတာ့လဲ သူမ်ားဘေလာ့ေတြသြားဖတ္လိုက္၊ ကိုယ္ႀကိဳက္ရင္ ကိုယ့္ဘေလာ့မွာတင္လိုက္၊ ဒါေတြနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေနရတာ။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဘေလာ့နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တိုင္ပင္ေဖာ္ တိုင္ပင္ဖက္ တိုးတိုးေဖာ္ေလးရွိတယ္။အခုေတာ့ အဲဒီကတံုးကလဲ ဘယ္သေ၀ထိုးေနမွန္းမသိေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အားမငယ္ပါဘူး၊ ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္လုပ္လိုက္တာပဲ။ အခုလဲ ဒီစာေလး တင္ဖို႔အေရး လူတကာကို လိုက္ေမးေနရတာ။ မမိုက္ေသးဘူး မိုးည..နင္လိုတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ေဒါသေတြထြက္မိေနတာ။ ဒီၾကားထဲ ကြန္နက္ရွင္ ကလဲ တက္လိုက္က်လိုက္နဲ႔ ..ဟြန္း နာေတာ့မယ္ ဒီကြန္နက္ရွင္ေတာ့..။ဘေလာ့မွာ အသစ္မတင္ရင္လဲ မိုးည နင္အပ်င္းႀကီးလွခ်ည္လား? ဘာလုပ္ေနတာလဲ လို႔ ေျပာခံရေသးတယ္။ သူတို႔က မသိလို႔ ေျပာေနၾကတာ.. ျမန္မာႏိုင္ငံက ကြန္နက္ရွင္က ဘယ္လိုဆိုတာကို..ေျပာျပန္ရင္လဲ မိုးညလြန္ရာက်အံုးမယ္။ မယံုရင္ မႏိုင္းႏိုင္းစေနကိုေမးၾကည့္..ဟိဟိ :P မႏိုင္းႏိုင္းရဲ႕စာေတြကိုပဲ ဖတ္ျဖစ္တာမ်ားေတာ့ သူ႔ွဆီက ကူးတာမ်ားတာေပါ့..ဟဲဟဲ။ ဟိုတခါတုန္းက ေတြးေတြးၿပီးရယ္ဆိုတဲ့ဟာသေတြထဲက ကင္းေျခမ်ား ဟာသေလးကို တင္မလို႔ ကြန္နက္ရွင္မေကာင္းတာနဲ႔ ေနာက္ရက္မွပဲ တင္ပါေတာ့မယ္ေလဆိုၿပီး အိမ္ကိုျပန္ခဲ့လိုက္တာ..ေနာက္ရက္တင္မလို႔ မႏိုင္းႏိုင္းဘေလာ့ကို သြားမိပါတယ္.. မႏိုင္းႏိုင္းက ေျဖရွင္းစရာဟာသဆိုၿပီး ရွင္းထားပါေလေရာ။ ကိုယ္ပါ သူ႔ဟာသကို တင္ရမလား မတင္ပဲ ေနလိုက္ရမလားကို မသိေတာ့ဘူး။ က်ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေရးတာ မဟုတ္ရင္ ဘယ္သူ႔ဘေလာ့ထဲက ကူးယူတင္ျပပါတယ္လို႔ ေရးပါတယ္ဗ်ာ။ အခုလဲ မႏိုင္းႏိုင္းစေနရဲ႕ဘေလာ့ထဲက ကူးယူတင္ျပတာပါ.."ငါးမ်က္စိထဲက အခ်စ္" တဲ့။ ႀကိဳက္ၾကမလားေတာ့ မသိဘူး။ က်ေတာ္ကေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ေတာ့။ က်ေတာ္ဆိုလို႔ က်ေတာ့္ကိုေယာက်ာၤးေလးလို႔ မထင္ပါနဲ႔။ မိုးည က မံုရြာသူေလးပါ။ အညာသူစစ္စစ္ေလးပါေတာ္ :)
သူမနဲ႔ ခ်စ္သူ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ထမင္းအတူ စားၾကတဲ့အရာက ပင္လယ္စာျဖစ္တယ္။ ေအာ္.. မဟုတ္ေသးဘူး.. ခ်စ္သူ မဟုတ္ဘူး.. ရည္းစားေေဟာင္းဆိုရင္ ပိုမွန္လိမ့္မယ္။
အဲဒီတုန္းက သူမဘဲြ႔ရျပီးစ၊ သူမ စကားနည္းတယ္၊ အ႐ွက္ၾကီးတယ္၊ အျမဲတမ္း ျပံဳးရီေနတတ္တယ္။
ငါးတစ္ေကာင္… ဘာငါးအမ်ဳိးအစားမွန္း မသိတဲ့ ငါးဟင္းတစ္ပဲြက အဲဒီေန႔ စားပဲြေေပၚမွာ တစ္ပဲြတည္းေသာ ဟင္းအျဖစ္ေရာက္ေနခဲ့တယ္။ ငါးကို စမစားခင္ ခ်စ္သူက ငါးမ်က္စိကို ယူျပီး သူမကို ကမ္းေပးရင္း “ငါးမ်က္စိကို ၾကိဳက္လား?” လုိ႔ ေမးတယ္။
ငါးမ်က္စိကို သူမ လံုးဝမစားဖူးဘူး.. ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူရဲ႕ တေရးတယူ အေမးကို မျငင္းရက္ခဲ့လို႔ ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔ သူမ ေခါင္းညိတ္လိုက္မိတယ္။ ငါးမ်က္စိကို သူအရမ္းၾကိဳက္ေၾကာင္း ခ်စ္သူက ေျပာတယ္။ ကေလးဘဝ ငါးဟင္းစားတဲ့အခါတိုင္း အဘြားက ငါးမ်က္စိကို သူ႔အတြက္ အျမဲခ်န္ထားတတ္တယ္။ ငါးမ်က္လံုးစားရင္ အျမင္ၾကည္တယ္၊ စိတ္ၾကည္တယ္လို႔ အဘြားက ေျပာတယ္။ အဘြားဆံုးျပီးေနာက္ သူ႔ကို ဘယ္သူကမွ ငါးမ်က္စိ မေကြ်းေတာ့ေၾကာင္း ခ်စ္သူက ေျပာျပတယ္။
တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ ငါးမ်က္စိက စားရတာ အရသာမ႐ွိေၾကာင္း ခ်စ္သူက ရီရင္းေျပာတယ္။ သူငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အလိုလိုက္ ခ်စ္ခဲ့တဲအဘြားေၾကာင့္ ငါးဟင္းစားတိုင္း ငါးမ်က္စိဟာ သူ႔အတြက္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ခ်စ္သူက ႐ွင္းျပတယ္။ ေနာက္ဆိုရင္ ငါးမ်က္စိဟာ သူမအတြက္ပဲ ျဖစ္ရေတာ့မယ္၊ သူမကိုလည္း သူအလိုလိုက္ ခ်စ္ႏွစ္သက္မယ္လို႔ သူမမ်က္ႏွာကို ေငးစိုက္ၾကည့္ရင္ ႏွစ္ႏွစ္လိုလိုနဲ႔ ခ်စ္သူကဆိုတယ္။
ဘာေၾကာင့္ ငါးမ်က္လံုးဟာ အလိုလိုက္ခ်စ္ခင္ျခင္းကို ေဖာ္ေဆာင္သလဲဆိုတာကို သူမနားမလည္ခဲ့ဘူး။ သူမ နားလည္၊ မလည္တာကို အပထား ခ်စ္သူနဲ႔ ငါးဟင္းစားတိုင္း ခ်စ္သူက သူမကို ငါးမ်က္စိ အရင္ေကြ်းတတ္တယ္။ ငါးမ်က္စိ စားေနတဲ့ သူမကို တျမတ္တႏိုး ေငးၾကည့္ေနတတ္တယ္။ တေျဖးေျဖး သူမ အက်င့္ပါလာခဲ့တယ္။ ငါးစားတိုင္း ခ်စ္သူခြံေကြ်းလာမယ့္ ငါးမ်က္စိကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ဖြင့္ဟျပီး သူမ ေစာင့္္ေနတတ္ခဲ့တယ္။
ခ်မ္းေအးတဲ့ ေဆာင္းရာသီတစ္ခုမွာ သူမနဲ႔ ခ်စ္သူ လမ္းခဲြခ့ဲၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ျမိဳ႔ငယ္ေလးတစ္ခုမွာ အိမ္တစ္လံုးကို ခ်စ္သူဝယ္ခဲ့ျပီး သူမနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့တယ္။ ျမိဳ႔ငယ္ေလးမွာ သူမ မေနႏိုင္ဘူး၊ သူမလိုခ်င္တဲ့ ဘဝက ဒီျမိဳ႔ငယ္ေလးမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ခ်စ္သူကို သူမျငင္းခဲ့တယ္။ သူမ႐ုပ္ရည္၊ သူမရဲ႕ပညာ၊ သူမရဲ႕ အဆင့္အတန္းက ဒီျမိဳ႔ငယ္ေလးနဲ႔ မထိုက္တန္တဲ့အေၾကာင္း၊ သာမန္ဝန္ထမ္းဘဝနဲ႔ ဒီျမိဳ႔ငယ္မွာ သူမဘဝကို ျမဳပ္ႏွံ႔မထားခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကိုေတာ့ ခ်စ္သူကို သူမ ေျပာမျပခဲ့့ဘူး။ ေယာက္်ားေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းျပီး သူမလည္း အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ငယ္စဥ္ဘဝက မက္ခဲ့တ့ဲ အိပ္မက္တစ္ခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ခ်စ္သူကို သူမ ေက်ာခိုင္းလိုက္တယ္။ ျမိဳ႔ငယ္ေလးကို ခြာဖို႔ သူမကို ခ်စ္သူလိုက္ပို႔ေတာ့ သူမစိတ္က ျပတ္ျပတ္သားသားပဲ ခ်စ္သူကို လံုးဝေနာက္ျပန္ မၾကည့္ခဲ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း အလီလီေျပာင္းခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ အိပ္မက္ကိုလည္း ထုထည္အခိုင္အမာနဲ႔ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကုမၸဏီတစ္ခုကို သူမ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အထီးက်န္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြက သူမအပါး မခြာခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ထပ္ခ်စ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သူမကိုယ္သူမ သိတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ညစာစားပဲြ ေပါင္းစံုကို သူမတက္ခ့ဲဖူးပါတယ္။ စားပဲြတိုင္းမွာလည္း ငါးဟင္းက ပါစျမဲပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ သူမအတြက္ ငါးမ်က္စိကို မေကြ်းခဲ့ဖူးပါဘူး။ စားပဲြျပီးတိုင္း ခံုေပၚတင္က်န္ခဲ့တဲ့ ငါးမ်က္စိကို သူမ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္တတ္ခဲ့တယ္။
မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အခြင့္အေရးတစ္ခုေၾကာင့္ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ျမိဳ႔ငယ္ေလးကို သူမေရာက္ခဲ့တယ္။ ခ်စ္သူနဲ႔ ခဏသာေတြ႔ျပီး အိမ္ေထာင္က်ေနျပီလို႔ထင္တဲ့ သူမကို ခ်စ္သူက ထမင္းဖိတ္ေကြ်းခဲ့တယ္။ သူမအတြက္ ရည္ရြယ္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ အိမ္ေလးမွာပဲ သူမကို ဧည့္ခံခဲ့တယ္။ အဲဒီည ထမင္းဝိုင္းမွာ ခ်စ္သူရဲ႕ဇနီးက ငါးဟင္းေကြ်းခဲ့တယ္။ သူမအတြက္ ငါးအသားေတြကို ခ်စ္သူထည့္ေပးျပီး ငါးမ်က္စိကိုေတာ့ ခ်စ္သူက ဇနီးအတြက္ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ တစ္ေယာက္တည္း အျပင္မွာ ရုန္းကန္ခဲ့တုန္းက ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္းပါေစ၊ အခက္အခဲ ၾကံဳပါေစ သူမ မ်က္ရည္မက်ခဲ့ဖူးဘူး။ ခုေတာ့ သူမ မ်က္ရည္က်မိပါတယ္… ခ်စ္ျခင္းေတြ သိုဝွက္ထားတဲ့ ငါးမ်က္စိတစ္စံုက သူမနဲ႔ မထိုက္တန္ခဲ့ျပီေလ…
သံေယာဇဥ္ ႏြယ္တစ္ပင္
အမွ်င္တန္းေလၿပီမို႔
ရႈပ္ေထြးမွာ စိုးမိတာေၾကာင့္
ႏွလံုးသားယက္ကန္းစင္မွာ
ယက္ဖြဲ႔ထားလိုက္တယ္။
ႏြယ္မွ်င္လိုရစ္ပတ္
ရုန္းမရေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီးမွ
တစ္ရြာသားဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္
လူသိမခံ၀ံ့တဲ့ ေမ့အခ်စ္ကို
ပ၀ါပါးေလး ခ်ခဲ့တယ္.....။
`--------------------------------------´
`-------|-------- ျဖတ္ ------|--------´
`---x--- ဆက္ ---x---´
@ ရစ္ @
& ပတ္ &
( တင္း )
) က်ပ္ (
~ ေႏွာင္ ~
+ တြယ္ +
`------x-----x-----x-------´
...
သံသရာငယ္မ်ား
...
..
.
ခ်စ္ရေလတယ္ကြယ္ ။
`---x---x---x---´
ဒီပို႕စ္ေလးကို မတန္ခူးရဲ႕ ေလႏုေအး blog မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္ရွင္ ။
“က်ဴက်ဴ၀ါလားေလး စားခ်င္သာ”
အဲဒီလို ကြ်န္မက ဆိုရင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘာၾကီးမ်ား စားခ်င္ေနတာလဲဲ ဆိုျပီး နားလည္နိုင္မွာ မဟုတ္။ တေက်ာင္း တဂါထာ၊ တရြာ တပုဒ္ဆန္းတဲ့။ အထက္အညာေဒသက ျမန္မာလူမ်ိဳးစစ္စစ္မ်ား ေျပာသည့္ တခ်ိဳ ့ေ၀ါဟာရေတြကို ျမန္မာလူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းပင္ နားမလည္နုိင္။ က်ဴက်ဴ၀ါလားဆိုတာ ကြ်န္မတို ့ေတာင္သာ၊ျမင္းျခံနယ္မွာ စာေလးေခြကို ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္အဲဒီလို ေခၚလဲေတာ့ ကြ်န္မလဲ မသိ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္၀င္စားစရာေတာ့ အေကာင္းသားေနာ္။
ကြ်န္မက ရန္ကုန္မွာေမြးတဲ့ အညာသူ။ ရန္ကုန္လို ေနရာမွာ ေလယူေလသိမ္း ခပ္ေလးေလးနဲ ့ အားရပါးရ ေျပာတတ္တဲ့ အညာသူ အညာသားေတြ မၾကာခဏ ေတြ ့ရတတ္သည္။ အဲဒီအခါတိုင္း ကြ်န္မေရာ ကြ်န္မအေဖေရာက မေနနိုင္။ စိတ္ထဲက အရမ္းရင္းႏွီးျပီး အညာက မိုလားလို ့ စမိတ္ဆက္တတ္သည္။ “က်ဴပ္ေတာ့ နို၀င္ဘာ ခြင္ ေလာက္ ျပန္မယ္စိတ္ကူူးသာပဲ”။ ေသခ်ာျပီ။ ဒီလူ အညာသား။ “ခုနွစ္” ကို “ခြင္” လို ့ဆိုတတ္သလို “တာ” ကို “သာ”လို ့သာ သံုးတတ္သည္မွာ အညာသူအညာသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပင္။
ကြ်န္မက အညာေလသံ အရမ္း မေပါက္ေပမယ့္ တခ်ိဳ ့ အညာအသံုးအႏွ ုန္းမ်ားကို ၾကားရမွ သူငယ္ခ်င္းေတြက အထူးအဆန္းျဖစ္ၾကသည္။ “ငါ့အက်ီၤၾကည္သီးျပုတ္သြားလို ့” ဆိုလွ်င္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းရယ္ၾကသည္။ ျပီးလွ်င္ မွားေနတယ္ ၾကယ္သီးလို ့ ျပန္ျပင္ေျပာလို ့ သင္ေပးၾကလဲ အခ်ိန္တန္ ၾကည္သီး ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ “ဘြဲ ့ယူတုန္းက ဂ်ိတ္လုံခ်ည္ အ၀ါေလး၀တ္တာ” လို ့ဆိုလွ်င္ ကြ်န္မ ပါးစပ္ထဲမွ ခ်ိတ္ကေန ဂ်ိတ္ျဖစ္သြားသည္ဆို ပြဲက်လို ့မဆံုး။ “ဂယ္လယ္ပဲဟင္း” ကိုေတာ့ ကြ်န္မအမ်ိဳးသားက “ကလယ္ပဲ”(ကုလားပဲ) ဘယ္ေလာက္ျပင္ေပးေပး မရ။ အက်င့္ပါျပီး ေဖ်ာက္ရခက္တာက တေၾကာင္း ကြ်န္မကိုယ္တိုင္က အဲဒီလို ေျပာရဆိုရတာကို ျမတ္နုိးအားရသည္က တေၾကာင္းေပါ့။
ကြ်န္မ ေဆြမ်ိဳးေတြက အညာမွာေန အညာမွာၾကီးသူေတြ ဆိုေတာ့ တကယ့္အညာစကား စစ္စစ္ေတြသာ ေျပာၾကသည္။ “င့ါကို ဒုတ္ခေညာင္းေလးရွာေပးစမ္းပါေအ… မီးေမြွးခ်င္လို ့” ဆိုတဲ့ ကြ်န္မ အေဒၚစကားကို ကြ်န္မက နားလည္စြာ ဒုတ္ေခ်ာင္းေလးရွာေပးရသည္။ “ဟဲ ့… ပိန္ေညွာင္ၾကီး… ဟိုမယ္.. ပိန္ေညွာင္ၾကီး”… တလြဲမထင္ပါနဲ ့။ ပိန္ေညွာင္ေညွာင္လူကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္။ မ်က္ႏွာက်က္က အိမ္ေျမွာင္ကို ဆိုလိုျခင္းပါ။ “ညည္း အိတ္ေထာင္ထဲ အေၾကြမရွိဘူးလား”… ေထာင္ေနတဲ့အိတ္မဟုတ္ပါ။ အက်ီီီၤအိတ္ကပ္ပါ။ “ညည္းတို ့ဆီက ခ်ဥ္ေစာ္ကား မ်ားအားမရပါ့ေအ… စားရတာဖြယ္တယ္တယ္ၾကီး”… တို ့ဘူး ကို
ခ်ဥ္ေစာ္ကားလို ့သာ ေခၚတတ္ၾကသည္။ “ကြ်န္ေတာ္္တို ့က မန္းေလးကို ဗိုရင္ ေရာက္သာေတာ့… ခင္ဗ်ားတို ့ေနာက္က်ခ်က္ရက္စက္သယ္… ဘိတ္ဆံုးပဲ ”… အရင္ဆံုးကို ဗိုရင္၊ ေနာက္ဆံုးကို ဘိတ္တဲ့။ မႏ ၱေလးကို မန္းေလးလို ့သာ ႏွ ုတ္စြဲသည္။
ဟိုတေန ့က ကြ်န္မညီမက “ဟယ္…ဟိုမယ္.. အေၾကာ္ပန္းေတြ လွခ်က္ေတာ့” လို ့ဆိုေတာ့ ေဘးက ရန္ကုန္သူ မ်က္စိလည္သြားသည္။ ဘယ္နွယ့္.. အေၾကာ္က ပန္းျဖစ္ရတယ္ေပါ့။ တရုတ္စကားပန္းေလးေတြက အေၾကာ္ပန္းလို ့အညာမွာ နာမည္တြင္သည္ေလ။ “မီးပူတိုက္” သည္ကို “မီးအိုးထိုး” လို ့ အားရပါးရဆိုတတ္တာက အမွတ္တမဲ့ဆို ေၾကာက္စရာ။ “ဟိုေကာင့္ၾကည့္ပါဦး… ဂိုက္ေပးၾကမ္းသာ”… ရန္ကုန္လို ဘာသာျပန္ရင္ ဟိုေကာင္… ပဲမ်ားလုိက္တာေပါ့။
အဲဒီလို အားရပါးရ ေျပာတတ္ ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲတတ္သည့္ အညာစကား၊ အညာေလသံေလးေတြကို ကြ်န္မ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ ေမ့လို ့မရပါ။ ဆိုင္တခုခုမွာ ထိုင္ျဖစ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အလွ ူတခုခုမွာ ေတြ ့ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္မ ရင္းႏွီးေနသည့္ ဒီေလယူေလသိမ္း ဒီအသံုးအႏွ ုန္းေလးမ်ား ၾကားလိုက္ရရင္ ေ၀းေနတာ ၾကာေနတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြ ျပန္ေတြ ့ရသလို မေနနိုင္မထိုင္နုိင္ အတင္းလိုက္ မိတ္ဆက္… အနည္းဆံုး အညာက ထင္တယ္ေနာ္လို ့ တခြန္းေလာက္ေျပာလိုက္ရမွ ေက်နပ္တာ ကြ်န္မကိုယ္ထဲမွာ စီးဆင္းေနတဲ့ အညာေသြးေတြ ေၾကာင့္ထင္ပါရဲ့ေနာ္။
ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရယ္၊ သူခိုးတစ္ေယာက္ရယ္၊ ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ရယ္ ... အသီးသီး ကြယ္လြန္ၾကၿပီး ေကာင္းကင္ဘံုကိုေရာက္သြားတယ္။
ေကာင္းကင္ဘံုတံခါးဝမွာက တံခါးမႉးႀကီး စိန္႕ပီတာက ဝင္ခြင့္စစ္ေဆးပါတယ္။
“ ကဲ .. ေမးခြန္းတစ္ခုစီေမးမယ္။ မွန္ေအာင္ေျဖႏိုင္ရင္ ေကာင္းကင္ဘံုထဲကို ဝင္ႏိုင္ပါတယ္ ”
စိန္႕ပီတာက ေက်ာင္းဆရာကို အရင္ေမးတယ္။
“ ေရခဲေက်ာက္ေဆာင္ႀကီးနဲ႕ တိုက္မိၿပီး နစ္ျမဳပ္သြားခဲ့ရတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာႀကီးရဲ႕ အမည္က ဘာပါလဲ ”
ေက်ာင္းဆရာလည္း အားရဝမ္းသာနဲ႕
“ ဟား .. သိပ္သိတာေပါ့ ။ တိုက္တန္းနစ္ေလဗ်ာ ”
စိန္႕ပီတာက ေခါင္းညိတ္ၿပီး
“ေမာင္မင္းအေျဖ မွန္ပါတယ္။ ေကာင္းကင္ဘံုက ႀကိဳဆိုပါတယ္ကြယ္” ။
ေက်ာင္းဆရာဝင္ခြင့္ရသြားေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ ... သူခိုးကို ေမးျပန္တယ္။
“ အဲ့ဒီ တိုက္တန္းနစ္ သေဘၤာႀကီးနစ္ေတာ့ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့ရသလဲ ေျဖပါ ။”
သူခိုးက ေခါင္းကုတ္ၿပီး
“ အာ .. ဒါေတာ့ နည္းနည္းခက္တယ္ဗ်။ ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္ အဲ့ဒီ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖူးတယ္။ လူေပါင္း ၁၅၀၀ ေသတယ္ဗ်ာ ”
“ right !! ေမာင္မင္းရဲ႕ အေျဖလည္း မွန္ပါတယ္ကြယ္။ ေကာင္းကင္ဘံုက ႀကိဳဆိုပါတယ္ ”
သူခိုးလည္း ဝင္ခြင့္ရသြားၿပီးတဲ႕ေနာက္ စိန္႕ပီတာႀကီးက ေရွ႕ေနဘက္ကို လွည့္ၿပီး ၿပံဳးျပရင္း ေျပာတယ္ ။
“ အိမ္း .. ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေရွ႕ေနကေလးပဲ ။ ”
ေရွ႕ေနကလည္း ခပ္မိန္႕မိန္႕ ျပန္ျပံဳးျပၿပီး
“ ဟုတ္ကဲ့ ။ သူေတာ္စင္ႀကီး ဦးပီတာ ။ ေမးခ်င္ရာသာေမးပါ ။ ”
“ေကာင္းပါၿပီ ေရွ႕ေနႀကီးခင္ဗ်ာ ။ ေျဖၾကည့္ပါဦး။ ေမးခြန္းကေတာ့ သိပ္အခက္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူး ။
အဲ့ဒီ တိုက္တန္းနစ္ သေဘၤာေပၚမွာ ေသဆံုးသြားတဲ့ လူေပါင္း ၁၅၀၀ ရဲ႕ နာမည္ေလးေတြကိုပဲ ေျပာျပေပးပါကြယ္။ ”
ေရွ႕ေနဆိုတာနဲ႕ လူအမ်ားစုက အျမင္မၾကည္ၾကဘူး။
ေရွ႕ေန ငတ္႐ိုး ထံုးစံ မရွိ
တရားခြင္မွာ လာနားေထာင္ေနၾကတဲ့သူႏွစ္ေယာက္ေျပာေနၾကတယ္။
“ ဒီဘက္က ေရွ႕ေနႀကီးက အေတာ္ဆိုးတာပဲဗ် ။တရားခြင္မွာ သမ္း ေနလိုက္တာမ်ား သံုးခါ မကေတာ့ဘူး ။ ”
“ ခင္ဗ်ားက ဘာသိလို႕လဲ ။ အဲ့ဒါ ဟိုဘက္ ေရွ႕ေနႀကီး အမႈစစ္ေနတာကို ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသးတယ္ ဆိုၿပီး အမူအရာနဲ႕လုပ္ျပေနတာဗ် ။ ”
႐ိုစ့္ ။ ။ ဒီမွာေမာင္၊ ေမာင္ ဆက္မကဲခင္ ေမာင့္ကိုတခုႀကိဳေျပာရအံုးမယ္ ။
ေယာက္်ားပ်ိဳ ။ ။ ေမာင္သြားလို႔မရေတာ့ဘူး ။
မိန္းမပ်ိဳ ။ ။ ေမာင္က မကို အဲဒီေလာက္ထိခ်စ္ေနၿပီေပါ့ ။
ေယာက္်ားပ်ိဳ ။ ။ မဟုတ္ဘူးေလ ။ မက ေမာင့္ေျခေထာက္ကိုနင္းထားလို႔ ။
မိန္းမပ်ိဳ ။ ။ ရွင္ ကၽြန္မကိုနမ္းေနတာ ေဖေဖ မျမင္ေစနဲ႔ေနာ္ ။
ေယာက်ာၤးပ်ိဳ ။ ။ ကိုယ္ မင္းကို မနမ္းရပါလားကြာ ။
မိန္းမပ်ိဳ ။ ။ ဟုတ္ပါတယ္၊တကတည္း နမ္းမယ္ဆိုရင္ေျပာတာပါ ။
ေယာကၤ်ားေလး ။ ။ ဟာကြာ... မီးရထားလိုဏ္ဂူႀကီးက ဒီေလာက္ရွည္မွန္းသိရင္ အခ်စ္ကို ေမာင္တခါမကဘူး အခါခါနမ္းမိမွာသိလား ?
မိန္းကေလး ။ ။ ဟင္ ... ေမာင္အခါခါမနမ္းဘူးလား ?
ေယာက်ာၤေလး ။ ။ ကၽြန္ေတာ္ ... ဦးသမီးကို လက္ထပ္ခ်င္ပါတယ္ ။
မိန္းကေလးဖခင္ ။ ။ မင္း ငါ့မိန္းမနဲ႔ေတြ႔ၿပီးၿပီလား ?
ေယာက်ာၤးေလး ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ေတြ႔ၿပီးပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဦးသမီးကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တာပါ ။
လူငယ္ ။ ။ ဦး သမီးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို လက္ထပ္ခ်င္ပါတယ္။
ဖခင္ ။ ။ မင္းအရက္ေသာက္တတ္သလား ?
လူငယ္ ။ ။ ဟာ ... ဦး ကလည္း အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥအရင္ေျပာပါအံုး။ ၿပီးမွ ေသာက္ၾကတာေပါ့ ။
ခင္ ။ ။ ခင့္ကိုခ်စ္ရဲ႕လားေမာင္ ?
ေမာင္ ။ ။ သိပ္ခ်စ္တာေပါ့ခင္ရယ္ ။
ခင္ ။ ။ ဒါဆို ခင့္အတြက္ဆို ေမာင္ေသမလား ?
ေမာင္ ။ ။ ဟာ..ဘယ္ေသမလဲခင္ရဲ႕၊ ေမာင့္အခ်စ္က မေသတဲ့အခ်စ္ေလ ။
သူမ။ ။ ရွင္က ကၽြန္မကို တကယ္ခ်စ္လို႔လား ?
သူ။ ။ ခ်စ္တာေပါ့၊အရမ္းကိုခ်စ္တာ ။
သူမ။ ။ကၽြန္မေသရင္ ရွင္ငိုမွာလား ?
သူ။ ။ ငိုမွာေပါ့ ။
သူမ။ ။ ဟုတ္လို႔လား၊မယံုပါဘူး၊လက္ေတြ႔ငိုျပပါလား ?
သူ။ ။ဒါဆို အရင္ေသျပလိုက္ေလ ။
ေကာလိပ္ေက်ာင္းသူတစ္ဦးကသူ႔ခ်စ္သူကိုမွာေန၏။
"ကေန႔ညကေတာ့ ေမာင္လာလို႔မျဖစ္ဘူးေနာ္၊
ေဖေဖသိပ္စိတ္ဆိုးေနတယ္သိလား။
မေန႔ညက သူ႔ကားယူၿပီး မတို႔ေလွ်ာက္ေမာင္းၾကတာကို သိသြားတယ္ေလ"
"ဟာ..ဘယ္လိုလုပ္သိသြားတာလဲ၊ဒုကၡပါပဲကြာ"
“ေဟာေတာ့..
ေမာင္ေမ့သြားၿပီလား၊
မတို႔ေဖေဖ့ကို ၀င္တိုက္မိၾကတယ္ေလ”
