ငါးမ်က္စိထဲက အခ်စ္

သူမနဲ႔ ခ်စ္သူ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ထမင္းအတူ စားၾကတဲ့အရာက ပင္လယ္စာျဖစ္တယ္။ ေအာ္.. မဟုတ္ေသးဘူး.. ခ်စ္သူ မဟုတ္ဘူး.. ရည္းစားေေဟာင္းဆိုရင္ ပိုမွန္လိမ့္မယ္။

အဲဒီတုန္းက သူမဘဲြ႔ရျပီးစ၊ သူမ စကားနည္းတယ္၊ အ႐ွက္ၾကီးတယ္၊ အျမဲတမ္း ျပံဳးရီေနတတ္တယ္။

ငါးတစ္ေကာင္… ဘာငါးအမ်ဳိးအစားမွန္း မသိတဲ့ ငါးဟင္းတစ္ပဲြက အဲဒီေန႔ စားပဲြေေပၚမွာ တစ္ပဲြတည္းေသာ ဟင္းအျဖစ္ေရာက္ေနခဲ့တယ္။ ငါးကို စမစားခင္ ခ်စ္သူက ငါးမ်က္စိကို ယူျပီး သူမကို ကမ္းေပးရင္း “ငါးမ်က္စိကို ၾကိဳက္လား?” လုိ႔ ေမးတယ္။

ငါးမ်က္စိကို သူမ လံုးဝမစားဖူးဘူး.. ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူရဲ႕ တေရးတယူ အေမးကို မျငင္းရက္ခဲ့လို႔ ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔ သူမ ေခါင္းညိတ္လိုက္မိတယ္။ ငါးမ်က္စိကို သူအရမ္းၾကိဳက္ေၾကာင္း ခ်စ္သူက ေျပာတယ္။ ကေလးဘဝ ငါးဟင္းစားတဲ့အခါတိုင္း အဘြားက ငါးမ်က္စိကို သူ႔အတြက္ အျမဲခ်န္ထားတတ္တယ္။ ငါးမ်က္လံုးစားရင္ အျမင္ၾကည္တယ္၊ စိတ္ၾကည္တယ္လို႔ အဘြားက ေျပာတယ္။ အဘြားဆံုးျပီးေနာက္ သူ႔ကို ဘယ္သူကမွ ငါးမ်က္စိ မေကြ်းေတာ့ေၾကာင္း ခ်စ္သူက ေျပာျပတယ္။

တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ ငါးမ်က္စိက စားရတာ အရသာမ႐ွိေၾကာင္း ခ်စ္သူက ရီရင္းေျပာတယ္။ သူငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အလိုလိုက္ ခ်စ္ခဲ့တဲအဘြားေၾကာင့္ ငါးဟင္းစားတိုင္း ငါးမ်က္စိဟာ သူ႔အတြက္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ခ်စ္သူက ႐ွင္းျပတယ္။ ေနာက္ဆိုရင္ ငါးမ်က္စိဟာ သူမအတြက္ပဲ ျဖစ္ရေတာ့မယ္၊ သူမကိုလည္း သူအလိုလိုက္ ခ်စ္ႏွစ္သက္မယ္လို႔ သူမမ်က္ႏွာကို ေငးစိုက္ၾကည့္ရင္ ႏွစ္ႏွစ္လိုလိုနဲ႔ ခ်စ္သူကဆိုတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ငါးမ်က္လံုးဟာ အလိုလိုက္ခ်စ္ခင္ျခင္းကို ေဖာ္ေဆာင္သလဲဆိုတာကို သူမနားမလည္ခဲ့ဘူး။ သူမ နားလည္၊ မလည္တာကို အပထား ခ်စ္သူနဲ႔ ငါးဟင္းစားတိုင္း ခ်စ္သူက သူမကို ငါးမ်က္စိ အရင္ေကြ်းတတ္တယ္။ ငါးမ်က္စိ စားေနတဲ့ သူမကို တျမတ္တႏိုး ေငးၾကည့္ေနတတ္တယ္။ တေျဖးေျဖး သူမ အက်င့္ပါလာခဲ့တယ္။ ငါးစားတိုင္း ခ်စ္သူခြံေကြ်းလာမယ့္ ငါးမ်က္စိကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ဖြင့္ဟျပီး သူမ ေစာင့္္ေနတတ္ခဲ့တယ္။

ခ်မ္းေအးတဲ့ ေဆာင္းရာသီတစ္ခုမွာ သူမနဲ႔ ခ်စ္သူ လမ္းခဲြခ့ဲၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ျမိဳ႔ငယ္ေလးတစ္ခုမွာ အိမ္တစ္လံုးကို ခ်စ္သူဝယ္ခဲ့ျပီး သူမနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့တယ္။ ျမိဳ႔ငယ္ေလးမွာ သူမ မေနႏိုင္ဘူး၊ သူမလိုခ်င္တဲ့ ဘဝက ဒီျမိဳ႔ငယ္ေလးမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ခ်စ္သူကို သူမျငင္းခဲ့တယ္။ သူမ႐ုပ္ရည္၊ သူမရဲ႕ပညာ၊ သူမရဲ႕ အဆင့္အတန္းက ဒီျမိဳ႔ငယ္ေလးနဲ႔ မထိုက္တန္တဲ့အေၾကာင္း၊ သာမန္ဝန္ထမ္းဘဝနဲ႔ ဒီျမိဳ႔ငယ္မွာ သူမဘဝကို ျမဳပ္ႏွံ႔မထားခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကိုေတာ့ ခ်စ္သူကို သူမ ေျပာမျပခဲ့့ဘူး။ ေယာက္်ားေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းျပီး သူမလည္း အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ငယ္စဥ္ဘဝက မက္ခဲ့တ့ဲ အိပ္မက္တစ္ခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ခ်စ္သူကို သူမ ေက်ာခိုင္းလိုက္တယ္။ ျမိဳ႔ငယ္ေလးကို ခြာဖို႔ သူမကို ခ်စ္သူလိုက္ပို႔ေတာ့ သူမစိတ္က ျပတ္ျပတ္သားသားပဲ ခ်စ္သူကို လံုးဝေနာက္ျပန္ မၾကည့္ခဲ့ဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း အလီလီေျပာင္းခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ အိပ္မက္ကိုလည္း ထုထည္အခိုင္အမာနဲ႔ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကုမၸဏီတစ္ခုကို သူမ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အထီးက်န္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြက သူမအပါး မခြာခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ထပ္ခ်စ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သူမကိုယ္သူမ သိတယ္။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ညစာစားပဲြ ေပါင္းစံုကို သူမတက္ခ့ဲဖူးပါတယ္။ စားပဲြတိုင္းမွာလည္း ငါးဟင္းက ပါစျမဲပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ သူမအတြက္ ငါးမ်က္စိကို မေကြ်းခဲ့ဖူးပါဘူး။ စားပဲြျပီးတိုင္း ခံုေပၚတင္က်န္ခဲ့တဲ့ ငါးမ်က္စိကို သူမ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္တတ္ခဲ့တယ္။

မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အခြင့္အေရးတစ္ခုေၾကာင့္ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ျမိဳ႔ငယ္ေလးကို သူမေရာက္ခဲ့တယ္။ ခ်စ္သူနဲ႔ ခဏသာေတြ႔ျပီး အိမ္ေထာင္က်ေနျပီလို႔ထင္တဲ့ သူမကို ခ်စ္သူက ထမင္းဖိတ္ေကြ်းခဲ့တယ္။ သူမအတြက္ ရည္ရြယ္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ အိမ္ေလးမွာပဲ သူမကို ဧည့္ခံခဲ့တယ္။ အဲဒီည ထမင္းဝိုင္းမွာ ခ်စ္သူရဲ႕ဇနီးက ငါးဟင္းေကြ်းခဲ့တယ္။ သူမအတြက္ ငါးအသားေတြကို ခ်စ္သူထည့္ေပးျပီး ငါးမ်က္စိကိုေတာ့ ခ်စ္သူက ဇနီးအတြက္ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ တစ္ေယာက္တည္း အျပင္မွာ ရုန္းကန္ခဲ့တုန္းက ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္းပါေစ၊ အခက္အခဲ ၾကံဳပါေစ သူမ မ်က္ရည္မက်ခဲ့ဖူးဘူး။ ခုေတာ့ သူမ မ်က္ရည္က်မိပါတယ္… ခ်စ္ျခင္းေတြ သိုဝွက္ထားတဲ့ ငါးမ်က္စိတစ္စံုက သူမနဲ႔ မထိုက္တန္ခဲ့ျပီေလ…